خدا چگونه باور کنم که یک خواستن اینگونه مرا آزار می دهد؟خواستنی که تمام وجودم را تسخیر کرده است و عقلم را زایل! اگر او می دانست که من چقدر دوستش دارم،شاید خود را خدای زمین تصور می کرد! دلم دیگر از آن من نیست و به من اعتنایی ندارد،فکرم یارایم نیست ،فقط می دانم با بودن او همه چیز دارم و با نبودنش مرده ای بیش نیستم.پس بهانه های خواستن من باش تا جانم کالبدی تازه یابد و خود را خوشبخت ترین انسان روی زمین ببینم .میدانی دیدنت همچون باغی از گلهای همیشه بهار مرا از نو عاشق میکند ، زمانی که تو در پیش دیدگانم سخن از بهار و گل و زندگی می گویی با تمام وجود نفس می کشم تا هوای عشق را به ریه های همیشه مشتاقم فرو برم آری؛ بهار زندگیم هنگامی که به چشمانت می نگرم به هیچ چیز جز تو و عشق تو فکر نمی کنم از این است که احساس می کنم در نی نی چشمانت گم شده ام،زلال چشمانت مرا آبی ترین رنگ زندگی است دوست دارم تو باشی و من در زیر چتر نگاهت آرزوهای مشتاقم را به پرواز در آورم.ای بهار! ای گلهای همیشه رقصان! ای کوه! ای درختان همیشه سبز! به او بگویید که چقدر دوستش دارم به او بگویید که دیگر این لحظه های سبز زندگی هیچ گاه باز نمی گردد و زمانۀ سنگدل این لحظه های خوب و زیبای ما را در صندوق خانۀ بی وفائیها نهان می سازد و قفلی سخت و آهنین بر سر در آن می کوبد که حتی زیباترین بهارها و خوش ترین آوازها نمی تواند قفل آن را بگشاید بگذار در این لحظه های خواستن به عشق پاک چشمهایت که از من می گریزند قسم بخورم که ای بهانۀ رویشی سبز باش تا زندگی را از روزن احساس پاک تو زیباتر ببینم و بگویم ای احساس قلب کوچکم تویی علت بودن من و زندگی بدون مفهوم تو و عشق تو یعنی مسلخ گاه مرگ یعنی تاریکی یعنی سکوت یک شب برهنه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: